Mijn dierbare collega Serge van Druten is overleden. Na een lange periode van rugletsel, spierziekte en talloze operaties was Serge op, het ging niet meer.
Ik ontmoette Serge voor het eerst in 1993, toen hij in loondienst begonnen was bij Beeldhouwerij Mooy in Amersfoort, en hij de allereerste ornamenten voor de Onze-Lieve-Vrouwetoren mocht hakken. Ik kon toen nog niet echt in steen hakken en had nog nooit dit soort ornamenten gezien, en stond verbaasd maar eigenlijk ook een beetje ontroerd te kijken naar wat Serge ervan gemaakt had. Het was me toen al meteen duidelijk dat hij met zijn hele ziel en zaligheid in de materie dook. Het zoeken naar de vorm, de spanning, de schoonheid.
Later kwam ik de ploeg versterken in het atelier en leerden we elkaar kennen, de ‘harde kern’ van Serge, Stide Vos en ik. Serge is de Bourgondiër, de man die het leven met alle zintuigen proeft. Een vurig man, die alles recht voor zijn raap zegt en daarmee vaak de lucht klaart. Hij ontpopte zich tot een groot vakman, in zijn hart kunstenaar die het ambacht omarmde. Wij waren meer het introverte spul.
Serge was een meester in het zoeken naar de juiste vorm in de steen. Een gotisch ornament heeft zo zijn eigen kneepjes, waar Serge met veel gevoel de vaart en beweging in wist te brengen. Altijd met die jas vol scheuren, de haren warrig en die scherpe ogen vol humor.
Hij had een werkplaats ergens achteraf, bij Hoogland, waar hij het liefst helemaal alleen was, en zich kon richten op het maken van de beelden, ornamenten, gevelstenen, engelen en zijn eigen werk. Niet dat hij mensenschuw was, totaal niet. Hij had een grote vriendenkring.
Op het eind moest ik helaas een paar opdrachten voor hem uitvoeren, omdat het niet meer ging. Zijn rug stond in de steigers en hakken lukte niet meer. Wel is hij nog de Sint-Janskathedraal op geweest, met krukken in de hoogwerker, om zijn voltooide engelen te bekijken.
In die drie jaar van ziekenhuis in, ziekenhuis uit moet het een groot gemis voor hem zijn geweest dat hij niet meer kon hakken, niet meer boetseren. Hij heeft wel veel getekend en geschetst, maar er waren ook tijden dat zelfs dat niet ging. Voor een man met zijn vurig temperament is het een grote opgave om het leven te accepteren zoals het zich aandient, elke dag te nemen zoals die komt, maar het is hem toch gelukt. Hij moest stap voor stap al zijn passies loslaten; telkens als je dacht ‘nou hebben we het dieptepunt gehad en gaan we weer opklimmen’ was er een nieuwe tegenslag. Ik heb grote bewondering voor niet alleen zijn vakmanschap, maar vooral voor zijn strijd, zijn overgave en zijn overwinning.
Dankjewel Serge, het was me een voorrecht. Goede reis.
Koen van Velzen
Hugo Rikken van Fullscreen Film heeft een hele reeks prachtige video’s gemaakt over Serge en zijn werk: https://youtu.be/8MMizoz7x_A?si=jB23-iM-HyBY2fon